Dag 5

Zondagmorgen werd ik, zoals gewoonlijk, wakker van het verkeer. Het was zo stil geweest ‘s nachts..... Heerlijk! Vlak voor zessen hoorde je het verkeer op gang komen. Daarna ben ik toch nog even verder gaan slapen. Toen we wakker werden, hadden we beiden wel trek, maar Pras wist niet wat hij wilde maken voor ontbijt. Het is uiteindelijk geworden; Mie goreng met Tempé Goreng en een zachtgekookt eitje.... Enak (lekker)!
Aangezien Ketut mijn bike had geleend en hij gezegd had 12 uur terug te zijn, bracht Pras me rond 11 uur terug naar Teba. Terwijl we bij hem de berg afreden, zagen we een stuk voor ons iemand vallen met de bike. Deze weg heb ik de vorige keer ook heel vaak gereden en is echt een rotweg. Heel veel kuilen in de weg en als je dan te hard rijdt, kan dat je val worden. Als ik iemand dan zie vallen, krijg ik toch wel een beetje schrik.
Aangekomen bij Teba, lekker theetje gedronken en gezeten. Tegen half 1 was Ketut nog niet daar. Dan maar eens smsen waar hij blijft. Bleek dat er iemand van zijn familie overleden was en dat hij natuurlijk wat langer moest blijven die dag. Alle begrip voor natuurlijk! 18 uur zou hij terug zijn. Het nadeel was, ik kon geen kant op en ik ben echt te lui om te lopen. Pras had van alles te doen, dus dat ging hem ook niet worden. Dan maar een middagje at Teba. Lekker luieren op de laptop, foto’s uploaden, facebooken, bloggen en lekker lui lezen. Praatje maken met Joerie, Petra, Agus en zijn ouders. Ik mocht zelfs de baby vasthouden, een super mooi meisje met de naam Asha die 25 februari is geboren. Zo raar, want vorig jaar toen ik weg ging waren Agus en zijn vriendin nog niet eens getrouwd. Grappig wat er allemaal in een jaar kan gebeuren!
Tegen een uurtje of half 5 begonnen Joerie en ik toch wel een beetje trek te krijgen en besloten om even ergens een hapje te eten. Joerie moest ook nog even naar het postkantoor, dus eerst even daarlangs gegaan. Toen verder gaan rijden om te kijken waar we wat zouden eten. Toen herinnerde Joerie zich plots dat hij met zijn ouders had afgesproken online en dat hij niet te lang weg kon blijven. Dan maar bunkus, afhaal. Lekker bij de warung om de hoek een satay ayam gehaald. Klein hapje, maar heerlijk! Dit maakte Petra ook lekker en ze is later ook de warung gaan checken. Ze was helemaal verkocht!
Om 18.30 uur was Ketut er nog steeds niet. Weer gesmst. Toen belde hij, 20 minuten. Een uur later kwam hij aan........ Bali boys!
Joerie nodigde me uit om met Julie en Sofie en nog een paar mensen te gaan eten, maar ik zat eigenlijk echt vol van de satay, dus ik sloeg af. Spraken wel af dat we later zouden meeten ergens. Tijdje bij Ketut gezeten, maar hij irriteerde me een beetje, dus ben ik naar binnen gegaan, me klaar gaan maken voor de avond. Joerie was met wat mensen en Mowgli in XL, de shisha bar. Daar was Sasha (een vriendin van Janti) die de live-muziek verzorgde. Ze zong echt super mooi! Lekker wat genoten van de muziek, maar zo gauw deze afgelopen was, zijn we met zijn allen naar CP Lounge gegaan. Ook daar was live-muziek, alleen was het niet zo druk daar. Pras was er ook, samen met Meri. Daarna werd het steeds drukker en was het echt super gezellig. Veel leuke mensen ontmoet! Op een gegeven moment, zo rond een uurtje of 1, ging Joerie naar huis, maar ik vond het nog wel erg gezellig, dus bleef ik. Rond 2 uur dacht ik toch maar es te gaan, na iedereen gedag te hebben gezegd. Pras was blijkbaar al weg, zonder gedag te hebben gezegd, bodoh (sukkel). Ik moest nog een stukje lopen naar mijn bike en kwam weer langs XL. Daar zaten Pras, Meri en nog een man die ik die avond had leren kennen. Ze haalden me over om toch nog even een drankje te doen. Bleek dat de man jarig was! Later kwam er nog een man bij die Sasha begeleid had op de trommel bij het zingen. Ze waren allemaal behoorlijk aangeschoten en lollig, maar het was wel heel gezellig. Gewoon joking! De jarige nodigde Janti en mij uit voor zijn feestje de volgende avond in CP. Pras vertelde me later dat deze man heel rijk is. Hij is eigenaar van meerdere fabrieken, maar hij houdt zich low profile hier. Pras zei dat het waarschijnlijk voor genodigden gratis drinken is de volgende avond..... klinkt goed, want we waren uitgenodigd. Tegen half 4 wilden het personeel van XL toch ook wel graag naar huis gaan, dus ging iedereen naar huis. Pras en ik hadden nog honger en Pras wist een plekje waar ze vanaf 4 uur nasi kuning maken (gele rijst). Het was nog geen 4 uur, maar we kregen een heerlijk portie! Voor maar 5000 rupiah p.p. zeg 40 cent! Beter dan de met gekookt water aangemaakte noodles van de supermarkt die ik zou hebben gehaald. Bij Pras thuis zijn we dit lekker gaan oppeuzelen. Pras probeert me altijd nieuwe dingen bij te brengen en ook Indonesisch te leren. Hij is echt als een oudere broer, ik weet niet hoe dit is, maar ik denk dat het te vergelijken is. Ik merk dat hij tijdens het uitgaan ook altijd een oogje in het zeil houdt. Geeft me een veilig gevoel, die lieverd! Het was wel grappig toen hij me tijdens het eten de geroosterde pinda’s met kokos liet proeven en ik hem versteld deed staan met de naam Seroendeng. Ik ken dit spul, want ik eet het thuis altijd bij mijn rijst. Dit had hij niet verwacht, haha. Ik vertelde hem dat ik het altijd kocht in de supermarkt, maar hij wil het me gaan leren zelf te maken, vers. Nadat we de heerlijke maaltijd (kun je toch wel zeggen) waren we wel heel moe. Het was inmiddels bijna half 5 en door het ongeluk wat we eerder hadden gezien, wilde ik niet in het donker terugrijden. Dan maar weer een nacht at Mas Pras!
Vanmorgen werden we al vroeg wakker, 9 uur. Ik was wel echt klaar wakker dus we zijn opgestaan, hebben nog wat gekletst over de avond ervoor en toen ben ik gegaan. Ik weet dat Pras een kunstwerk af moet maken zo snel mogelijk en daar wilde ik hem tijd voor geven.
Het is nu inmiddels maandagmiddag bijna half 2. Ik ga me zo omkleden, want om 14 uur komt Mowgli mij en Joerie ophalen. So excited, want Janti is coming!!! Gonna pick her up from the airport! It’s been so long...... that I haven’t seen her face!