Dag 3

Dag vriendjes en vriendinnetjes!

Wat fijn dat jullie er weer zijn :P
Dag 3 was ook weer een leuke dag. We waren vanmorgen pas om 4 uur terug uit Kuta van het stappen, en we moesten voor 11 uur ontbijten, dus om 10 uur opgestaan. Dit ging goed, geen kater ;).
Na het ontbijt even lekker tutten, teennagels gelakt, muziekje erbij, even lekker lezen. Daarna zijn we tegen 14 uur eens onze stageplek gaan (be)zoeken. Met de scooter dus eerst tanken, maar ik had gelukkig goed opgelet bij de uitleg van Agus. Die zei namelijk dat we gewoon bij een tankstation het bedrag moesten zeggen eerst, rond de 10.000 roepia en dan deden zij het erin. Ik zag namelijk dat die vent van het tankstation al een bedrag snel intypte van 25.500 roepia, terwijl dat er dus ook niet in past. Ik snel gezegd 15.000, want de tank was bijna helemaal leeg. Anders betaal je gewoon het dubbele terwijl het niet erin gaat. Oplichters!
Maar goed, dus door naar Bedulu. We hadden een beschrijving, maar die was niet super duidelijk, maar na paar keer ook vragen (zo’n vriendelijk volk) reden we er opeens langs en zag ik dat we er waren, Yayasan Widya Guna. We liepen het klaslokaal binnen en daar was dus toevallig een Nederlands meisje als vrijwilliger bezig. Erg leuk! Ketut, soort manager daar, was er even niet, maar een andere Balinese vrouw leidde ons een beetje rond en vertelden van alles. Ook de kinderen daar kwamen kijken en zich voorstellen in Engels. Erg leuk zo’n groep kinderen die in rij staan te dringen om met hun beste Engels zich voor te stellen. Sommige konden zelfs een paar woordjes of zinnetjes Nederlands. Wel erg grappig, mja ook wel logisch want er schijnen toch wel geregeld Nederlanders daar te komen. We wilden eigenlijk graag met Ketut gaan bespreken wat en hoe maandag de bedoeling is wanneer we beginnen daar, maar hij had het erg druk. Er kwamen namelijk toeristen binnen die een grote koffer vol met spullen voor de kinderen had meegenomen en dat gingen uidelen. Hier moest hij natuurlijk ook bij zijn en hij leidde hun uiteraard ook even rond. Dan maar wachten en wat praten met de andere vrijwilligers en een stukje van de dansles zien. Zo moeilijk die dansen lijkt me, maar cool als je dat zo’n groepje meiden ziet doen van een jaar of 10. Wat ook heel knap was, was dat die meiden ook gewoon door gingen serieus terwijl er mensen waren aan het kijken en om 2 meter afstand allerlei spullen werden weggegeven. Deze mensen zijn zo tevreden met wat ze krijgen en zijn ook totaal niet jaloers als iemand anders wel iets krijgt en hij niet. Dat hebben ze gewoon in hun korte leventje al geleerd. Wat dat betreft zijn wij in NL echt té verwend en zeuren wij om té erge dingen eigenlijk.
Nog een tijd gekletst ook met het Nederlandse meisje. Die was hier al sinds augustus, eerst op vakantie, maar die bleef ook nog tot februari. Echt super lang! Maar die kon ons dus ook nog veel vertellen over WINS en de dingen hier in de buurt. Later zijn we ook samen weggegaan, want zij verbleef ook in Ubud. Ook afgesproken om even thuis te gaan opfrissen en dan wat te gaan eten samen. Zij wist wel leuke tentjes hier in Ubud.
Toen zijn we bij een wat chiquere eetgelegenheid gaan eten. Ik had samen met het andere meisje Indonesische tapas genomen. Dat was echt heerlijk!!! Deze zaak was wel ook weer iets duurder, in Bali-maatstaven, maar zeker voor herhaling vatbaar. Hebben omgerekend met zijn 3-en voor ongeveer 16 euro gegeten en gedronken.
Daarna, zij heeft al wat vrienden hier in Ubud, naar een kleine bar gegaan en daar nog even een lekkere cocktail gedronken. Was erg gezellig ook, met wat lokale mensen. Eén (lokale) vriend van haar deed ook wel wat gidsen werk, dus met hem afgesproken om morgen hier in de omgeving wat rond te gaan rijden en dingen te bezichtigen, want dat hebben we nog niet gedaan en moeten we toch echt ook doen voor we vast gaan werken. Hij deed dat voor een kleine vergoeding, dus ben benieuwd of hij er morgenvroeg is om ons op te halen.
Daarna, want wij waren te voet maar Ubud is toch wel vrij groot, heeft dat meisje ons terug gebracht met de scooter. Met zijn 3-en op de scooter, is hier echt normaal. Hele gezinnen zie je hier op zo’n ding. Echt bizar, dus ook baby’s tussen de mensen ingeklemd. De scooters, of eigenlijk zijn het volgens mij motorbikes, zijn hier ook langer, dus het past makkelijk met zijn 3-en. Echt raar, maar waar! Het was ook niet heel ver, dus ik vond het wel verantwoord, want te voet was toch wel een eindje en de straten zijn hier niet heel goed verlicht en de trottoirs niet echt gelijk. Je moet echt goed kijken waar je loopt anders lig je op je gezicht.
Terug bij Teba House nog even rustig buiten gezeten en gepraat met een Belg die hier ook verblijft, maar morgen vertrekt.
En nu dus langzaam gaan slapen en op tijd opstaan, want als het goed is staat Mowgli (bijnaam en ja zoals bij Jungle Book) hopelijk klaar om ons op te halen.

Tot schrijvens!!!

Groetjes, Kristi