Dag 5 en 6

Hello everyone!!!

Dag 5. Ik had om 7 uur de wekker gezet, want ik had met Tom afgesproken om te chatten. Het was geweldig om zijn gezicht weer te zien, want die mis ik zeker weten. Ook een glimp opgevangen van mijn kleine kitties. Ook leuk! Het afscheid was wel echt weer dramatisch. Meteen toen ik er weer aan dacht dat we moesten stoppen, moest ik weer janken. Het was voor Tom toen wel al ondertussen 2 uur ’s nachts, dus ik kon, na een dag werken etc., wel begrijpen dat hij moe was en wilde gaan slapen. Maar ik was wel very happy dat ik hem even had gezien en gesproken.
Daarna zou rond 11 uur Mowgli ons weer komen ophalen, maar die smste (Joerie heeft nu een Indonesisch nummer ook) dat hij een uurtje later zou zijn, dus nog even lekker gelezen.
Toen Mowgli kwam, zijn we nog een Australische jongen gaan ophalen, die hadden we laatst ook al even leren kennen, en zijn we op weg gegaan naar Kuta. Dat is ongeveer een dik uurtje rijden. Daar zijn we naar een heel groot overdekt winkelcentrum gegaan, ook wel leuk om te zien. Daar was een hydromarket (zo heette dat) en was eigenlijk een soort Makro, daar kun je het wel mee vergelijken. Hele grote winkel met een uitgebreid assortiment. Daar nog even wat (Nivea) bodylotion, nieuwe (Oral-B) tandenborstel, (Rexona) deodorant en wc-papier gekocht. Je zou het niet eens geloven, maar ik was hiervoor nog geen 7 euro kwijt, en toch A-merken. Daarna daar gewoon nog wat rondgebanjerd, en lekker geluncht. Wat wel grappig was om te vertellen, Joerie had orange juice besteld en de Aussie had papaja juice besteld. Het meisje dat de bestelling had opgenomen, kwam echter met een oranje drankje terug en gaf deze aan de Aussie. We keken allemaal al raar, maar Mowgli zie dat er ook oranje papaja bestond en de aussie proefde het en vond het eigenlijk naar beiden niet echt smaken, dus niet naar sinasappel en niet naar papaja. Uiteindelijk bleek het toch de sinasappel te zijn, wat wel een voor een lachbui zorgde.
Daarna hadden we met Michelle (het Nederlandse meisje van WINS) en haar collega de Duitse Yanti afgesproken op het strand in Seminyak, om daar de zonsondergang te zien. Daar aangekomen heerlijk op het strand gelegen en ook even in de zee geweest. Het was nogal golverig, dus je mocht niet te ver gaan en er waren natuurlijk veel surfers. Het was natuurlijk ook de gelegenheid om eens lekker mensen te kijken. Heerlijk vind ik dat. Natuurlijk was er voor ons een homogroepje. Echt super erg eigenlijk waren die bezig, mja.
Daar ging Michelle bij een klein standje satay halen. Zij vond die daar echt super lekker, en wilde dit met ons delen. Een hele ervaring, satay en rijst met je handen eten uit een plastic papiertje. Wel lekker trouwens!
De zonsondergang was ook heel mooi! Het was een beetje bewolkt, dus je zag het niet super goed, maar de kleuren waren schitterend. Echt wel even van genoten.
Daarna zijn we, Michelle en Yanti hadden een kamertje in Kuta gehuurd voor dit weekend, naar hun kamer gegaan, zodat iedereen even kon douchen en omkleden en klaarmaken voor de avond. Met zijn zessen, maar niet iedereen hoefde te douchen. We waren dus met Michelle, Yanti, Mowgli, Jack (de Aussie), Joerie en ik. Erg gezellig groepje. Daarna zijn we bij een Italiaans restaurant gaan eten. Dit was ook weer wat chiquer, en je merkte dat Mowgli zich toch iets minder op zijn gemak voelde. Er was ook geen lokaal eten, dus nam hij een pizza. Wat erg hilarisch was en Michelle dus blijkbaar vaker deed, was ook tegen het personeel te zeggen dat er iemand jarig is. Dus wij overlegden dit in het Nederlands, zodat Jack dit niet kon begrijpen. We hadden afgesproken dat ik het zou vragen aan het personeel. Onder het mom van naar de wc opgestaan en vragen. Het duurde even, maar op een gegeven moment kwamen meerdere serveerders zingend aan het een (gratis) Tiramisu taartje aan. In eerste instantie zong jack om zich heen kijkend mee, maar toen hij zag dat wij naar hem keken, begreep hij de grap. Hilarisch moment, toen hij inzag dat het voor hem was, en gevangen op foto. Zo hadden we toch weer een gratis toetje :P. Mowgli had de grap dus ook niet meegekregen, omdat het in Nederlands was besproken, en dacht even dat Jack echt jarig was. Schattig hé.
Na het eten naar de club Sky Garden, waar we dus woensdag ook al geweest waren. Daar was het echt suoer gezellig. Om de beurt gaven we een rondje te drinken aan onze groep van 6, behalve Mowgli (die heeft weinig geld), Jack (hij dronk niets) en Yanti, het Duitse meisje. Michelle vertelde ook (stiekem), dat we met Yanti moeten uitkijken dat we niet haar hele avond financieren, want ze is een beetje gierig. Michelle is dan gewoon zo dat ze dan voor iedereen wat besteld, behalve voor Yanti, maar ze leek de hint niet te begrijpen. Daarna zijn we ook nog naar een andere tent gegaan, maar die vond ik persoonlijk minder. Rond half 4 had ik het ook eigenlijk een beetje gehad, maar Joerie wilden nog blijven en Mowgli wou in eerste instantie liever niet meer terugrijden. Ik wilde toch ook niet blijven slapen, dus na een tijdje te hebben overlegd, hebben we toch besloten om terug naar Ubud te gaan, maar tegen die tijd was het ook al sluitingstijd. Een paar mensen hadden wel weer honger, dus met zijn allen naar de Mac. Ik hou daar niet zo van, dus ik pikte gewoon een paar frietjes mee, maar de rest at met smaak. Toen we daar zaten op het (overdekt) terras begon het opeens te plenzen. Niet normaal harde regen. Wij waren met de auto, maar Michelle en Yanti met de scooter. Het duurde toch wel lang en het zag er niet naar uit dat het nog zou stoppen, dus vertrokken we toch maar. Michelle en Yanti op de scooter. Door het kleine stukje dat ik van de Mac naar de auto moest lopen, zorgde er al voor dat ik zeiknat was, dus je kunt je voorstellen hoe nat Michelle en Yanti zijn geworden. Het erge was ook nog, toen we hen inhaalden met de auto, dat er net een diepe plas was en we hun ook nog eens vreselijk nat spetterde. Het was funny as hell om te zien, maar wel een beetje zielig. Gelukkig konden ook zij erom lachen. Ondertussen was het al 6 uur ’s ochtends, dus in de auto begon ik wel een beetje te knikkebollen. Ook omdat ik die nacht maar 4 uurtjes had geslapen, en om dan 24 uur wakker te zijn is een beetje veel van het goede. Het laatste stuk was echter over een vreselijke weg, vol met gaten en kuilen, dus dan blijf je wel wakker. Terug in Ubud om 7 uur, heb ik mijn pyjama aangedaan en ben gaan slapen.
We moesten wel weer de wekker om 12 uur zetten ,want om 13 uur hadden we afgesproken bij de Yayasan om met Ketut afspraken over de stage maken. Het was erg moeilijk om op te staan en we waren een beetje laat, maar het was gelukt. Hier aangekomen weer de kinderen gezien en de collega gesproken die dus ook in het weeshuis verblijft. Michelle had ons wel van tevoren gewaarschuwd dat Ketut je een beetje dingen op kan leggen, dus dat je duidelijk moet maken wat je wilt en wanneer je wilt werken. We hadden besloten om de weekenden vrij te houden. Toen we dit met hem bespraken, deed hij in eerste instantie een beetje raar. Hij probeerde ons een beetje te dwingen toch de weekenden te werken, door te zeggen dat er door de week geen plek meer was, alleen de donderdag- en vrijdagmiddag voor ons eigen projectje, een videoles. Hij zei zelfs dat ze misschien dan maar naar iets anders moesten gaan zoeken. Hier schrok ik toch wel even van, want bij de bijeenkomsten van WINS werd er gezegd dat er altijd mensen nodig zijn en je je eigen tijd mag indelen, en nu deed hij zo moeilijk. Toen we echter naar het weekrooster gingen kijken, zagen we dat Michelle en Yanti elke dag ingeroosterd stonden en vroegen of we hen dan niet mochten gaan helpen. Hier kon hij zich wel in vinden, mits we dit met hen zouden bespreken. Later hebben we Michelle nog even gebeld en zij vond het prima, dus dat was opgelost.
Op de terugweg nog even wat rondgereden en gestopt bij een leuk winkeltje. Daar hadden ze van die peper- en zoutstelletjes die elkaar huggen, in alle kleurencombinaties. Ik kende deze wel ook in NL, maar had die alleen in zwart-wit gezien. Nu heb ik eentje gekocht in donker- en lichtgroen. Erg leuk!
Daarna nog lekker geluncht in een klein restaurantje. Daarna terug naar Teba House.
Nu ben ik dit verslagje aan het typen en tussendoor ook nog even in slaap gevallen. Het is nu bijna 20 uur dus ik ga er een eind aan breiden en zo meteen een leuk tentje zoeken om te eten. Ik denk dat ik het vandaag niet al te laat maak, want ben behoorlijk vermoeid en morgen moeten we om 13 uur bij de Yayasan zijn en begint onze stage officieel, waar we oorspronkelijk voor hierheen zijn gekomen.

We hebben nog heel wat voor de boeg denk ik, maar tot nu toe is het hier echt heerlijk.

Tot schrijvens!!!

Groetjes, Kristi