dag 14

Hey people!!!

Hoe vonden jullie mijn weekend? Niets voor mij eigenlijk hè?! Maar wel super gezellig en leuk.

Dag 14, alweer maandag, dus werken bij de yayasan. Op maandag lopen we mee met de les van Michelle en Yanti, de dramales, omdat we nog geen eigen les hebben op deze dag. Michelle belde ons, voordat we überhaupt vertrokken waren al dat ze met een andere groep mee ging, dus dat wij met Yanti alleen waren. Toen we bij de yayasan aankwamen, was Yanti er echter nog niet. Dit was ook niet verwonderlijk, want zij en Denise waren de zondag wel nog in Kuta gebleven en uitgegaan. Iets te laat, maar we kwam echter wel. Er waren weer een aantal kinderen niet, dus sommige kinderen moesten de rol van die kinderen opvullen. Het is natuurlijk een beetje vervelend wel, want zo kun je nooit met de volle cast oefenen. Één meisje, Dona, trok een beetje naar mij toe en zij speelt de boze heks, in sleeping beauty. Samen hebben we een beetje haar tekst geoefend, zodat het meer acteren werd en niet opzeggen. Dit ging echt heel goed. Door zelf gewoon heel open en overdreven te doen, gaf ik haar de mogelijkheid om dit ook te doen, en dit werkte. Erg leuk toen ze toen op het podium deed wat wij hadden geoefend. Af en toe keek ze nog even vluchtig naar me, en ik probeerde dit te stimuleren door mijn duim op te steken. Ze deed het steeds beter, erg leuk om hier een aandeel in te hebben gehad.
Na het stuk 3 keer te hebben geoefend, met een pauze ertussen, vond iedereen het wel weer genoeg voor vandaag. Het ging ook wel beduidend beter als de vorige week. Daarna nog even een beetje gevolleybald. Dankzij mijn papa vind ik dit erg leuk en ging ook wel even goed.
Daarna wilden er een aantal kinderen naar de rivier. Dus besloten we om met zijn allen te gaan. Dit scheen echter wel een vrij erge route te zijn. Zeker voor mijn benen ;). Maar de kinderen waren zo enorm lief en hielpen me steeds over de moeilijke stukken heen, vooral het meisje Komang, dat ik het niet kon maken om nu af te haken. Ik heb het dan ook helemaal tot de rivier gehaald. Ik was wel als laatste aangekomen en we gingen toen ook net weer terug, maar ik was toch wel een beetje trots op mezelf. En op de kinderen natuurlijk!
Na de les zijn we een paar foto’s gaan afdrukken voor Ketut, de jongen die bij Teba House werkt. Hij is echt een hele aardige jongen, en we hadden een aantal foto’s van ons 3en en van Joerie en hem apart en van hem en mij apart. We vonden het wel leuk om hem deze cadeau te doen, dus zodoende. Toen we terug bij Teba House kwamen, zei ik hem meteen dat we een surprise voor hem hadden. Dit vond hij echt heel leuk, en was erg benieuwd. Hij vond het geweldig om de foto’s te krijgen. hij zei dat hij aan zijn klerenkast een heleboel foto’s had en dat hij deze erbij zou plakken. Wel een ereplekje hè :P.
Vlak daarna kwamen Agus en zijn ouders terug bij Teba House in ceremoniële kleding. Agus vertelde ons dat er vandaag een parade zou zijn en dat ze op dit moment vertrokken vanaf de Monkey Forest, niet zo ver van ons vandaan. Ze zouden ook door deze straat komen, dus als we wilden konden we gaan kijken. We dachten dat het nog wel even zou duren, maar toen we gingen kijken was het voorste gedeelte, waar de muziek werd gemaakt en de kostuums waren, al voorbij. Dat was wel jammer, maar er zullen er nog wel een aantal zijn in de 11 weken dat we nog hier zijn. Wel groots om te zien, echt honderden mensen in hun ceremoniële kleren door de straat te zien lopen. Ze lopen dan blijkbaar ook echt heel Ubud door, wat nogal groot is. Knap hoor, zelfs de kinderen lopen mee.
Daarna heb ik nog maar even mijn verslagje van het weekend afgetypt. Was me nogal een lag verslagje, hihi.
Daarna zouden we met Yanti en Denise gaan eten. Ik heb heerlijk westers gegeten, wienerschnitzel met mashed potatoes. Yummie, yummie. Wel een vrij kleine schnitzel mja. Wel erg lekker!
Daarna zagen we dat er opeens vlak bij het restaurant de kruising was afgezet met allemaal mensen in ceremoniële kleding. We bleven kijken en er werd een kleine ceremonie gehouden en mensen zaten midden op straat te bidden. Er waren ook muziek en kostuums. Er werden ook echt veel foto’s gemaakt door de touristen, maar ik vind dit een beetje onrespectvol. Ik vond het een beetje aapjes-kijken. Maar zelfs een aantal locals maakten foto’s, zo raar. Een local vroeg aan Joerie of hij wat foto’s wilde maken. Toen de ceremonie afgelopen was, hebben we nog een praatje gemaakt met deze local. We vroegen hem waar deze ceremonie voor was. Hij vertelde dat deze dag blijkbaar voor boze geesten goed was en door de ceremonie, proberen ze de boze geesten goed te stemmen. Ze doen dit op een kruising omdat op kruisingen vaak ongelukken gebeuren (door boze geesten), en er dus bloed verspild wordt. Door juist op deze plek deze ceremonie te houden, hopen ze op minder ongelukken. Erg interessant!
Daarna zijn Yanti en Denise naar huis gegaan en Joerie en ik ook. Daar hebben we nog een Bintang (Indobiertje voor Joerie) en een Cola gedronken, en daarna lekker naar bed. Ik was nog steeds moe van het weekend, dus ik sliep vrij snel.

Tot schrijvens!!!

Super veel kusjes, Kristi