Dag 15, 16 en 17

Hey lief thuisfront!!!

Sorry dat er een paar dagen geen nieuw verslagje was. Had geen tijd gezien om er een te typen. Schrijf dan vaak gewoon wat steekwoorden wel op, zodat ik niets vergeet te rapporteren.
Dinsdagochtend was Joerie al weg toen ik opstond om 10.15 uur. Hij zou naar Denpasar gaan om te kijken of zijn laptop gemaakt kon worden. Toen heb ik gewoon rustig ontbeten en genoten van een klein jongetje, die hier op dat moment logeerde. Hij was een jaar of 3 denk ik en hij en Ketut speelden de hele tijd kiekeboe. Was erg grappig om te zien, kan ik echt van genieten. De puurheid en de lol die zo’n kleintje heeft, heerlijk!
Ketut heeft me ook een paar keer gered. Er zitten hier op de veranda op dit moment heel veel rode mieren, die dus ook op de tafel komen. Hij haalde ze elke keer voor me weg, en deed daarbij alsof hij ze opat. Op een gegeven moment was hij gefascineerd aan het kijken naar de vechtende mieren, wat ik wel gefilmd heb.
Toen Joerie terug was, was het weer tijd voor naar de Yayasan te gaan. Ik had mijn les met Yanti aan groep C. Dit vind ik tot nu toe nog wel de leukste klas. Dit komt natuurlijk ook omdat ik deze groep 3 keer in de week zie, en dus ook al het beste ken. Andere groepen zijn zeker ook leuk, maar ik deze groep zie ik een aantal zeer leuke kinderen. Vandaag stond er op (Yanti’s) programma dat er een pretest zou plaatsvinden, dus een soort oefening voor het proefwerk. Het ging over simple present, simple past en will-future. De meeste kinderen kunnen dit al goed, maar sommige hebben hier nog veel moeite mee. Daarna mocht ik iets doen. Yanti had me van te voren gevraagd om een spel of iets te bedenken. Het leek mij wel leuk om galgje te doen, omdat ze zo ook weer Engelse woorden oefenen. Ze kenden het spel wel al, maar wilden het wel spelen. Yanti raadde aan om de jongens tegen de meiden te laten spelen, zo moeten ze ook samenwerken. In eerste instantie vond ik het wel een beetje lastig om goede woorden te verzinnen. Het eerste woord had ik natuurlijk al van te voren verzonnen, maar ter plekke ging het ook wel. De meisjes hebben natuurlijk gewonnen :P! in het begin probeerden ze meteen het hele woord te raden, maar dat is niet heel slim, je kunt beter letters raden. In het klaslokaal hangen heel veel knutselwerken etc., maar veel woorden op staan. Deze gebruikte ik dan ook soms als woord. Dit hadden sommige kinderen echter natuurlijk heel snel in de gaten, terwijl ik het toch heel onopvallend deed. Sommige gingen dan ook op een gegeven moment de klas rondkijken voor het woord. Heel slim! Yanti deed daarna nog een spel waarbij je een bepaald onderwerp hebt, bijvoorbeeld een dier, en een eerste woord bijvoorbeeld elephant, en het volgende woord moeten dan een dier zijn beginnend met de letter waarop het vorige eindigde, dus in dit geval een t. Ook wel een leuk spel, maar soms best moeilijk.
Daarna gingen we nog even naar buiten. Een meisje, Yoya een flink meisje die constant aan het eten is, zag mijn fotosleutelhanger en wilde graag kijken. Ze vond het geweldig! Ze heeft de hele tijd alle foto’s erop bekeken. Alle kinderen vonden dit overigens wel leuk.
Toen we terug kwamen bij Teba House hadden Joerie en Yanti afgesproken om rond een bepaalde tijd te gaan sporten. Daarna zou Denise voor een keer koken bij Yanti’s huisje. Zij is in Nederland namelijk kok, dus waarom niet. Yanti kwam al eerder om Joerie op te halen en Denise op te halen. Toen besloten we dat ik met Denise de boodschappen zou gaan doen en het eten voorbereiden en als Joerie en Yanti dan klaar waren met sporten kwamen ze na en douchten daar. Het boodschappen doen was al erg leuk. Eindelijk ook weer eens normale producten, kaas en gehakt. We hadden echt veel te veel dingen gekocht, maar wel echt heerlijke dingen. Met al die spullen op de bike, dat is lachen. 2 zakken bij het voetending, 1 tussen ons in en nog 2 mega grote pakken drinken. Het was sowieso wel grappig om bij Denise achterop te zitten, want zij is een stuk kleiner als mij en Joerie, dus nu kon ik over haar heen kijken tijdens het rijden. Dat kan ik bij Joerie niet, hihi. Toen we echter bij Yanti’s crib aankwamen, was het pikkedonker, powercut. Gelukkig was het fornuis op gas, dus voor het koken hadden we geen stroom nodig. De beheerder van haar huisje kwam echter met mega veel kaarsjes ook, dus gezelligheid was er ook al gecreëerd. Wij hebben samen het eten al wat voorbereid, ik heb eigenlijk alleen de tomaten en komkommer gesneden ;), en toen Yanti en Joerie terug waren en gedoucht, hoefden we eigenlijk nog maar om Michelle te wachten, die zou om 20.30 uur komen. Zij was echter laat en wij hadden honger, dus we waren zo aso om al te beginnen. Echt provisorisch eten ook, er waren niet genoeg borden en vorken voor iedereen, dus we hadden plastic bakjes gekocht en lepeltjes. Met de handen eten was nog het lekkerst :P. heerlijk kip met ketjap en honing, gehaktballetjes in tomatensaus, stokbrood met brie en hummus, komkommer, sla, tomaat, garnalen garlic bread, gerookte zalm. Heerlijke champignons, noem maar op. Het was echt heerlijk en erg leuk. Eigenlijk was het wel, voor hier, een beetje veel geld, ieder 10 euro, maar dan hadden we wel echt super veel en lekker eten en natuurlijk een fles vodka. We hadden ook 2 spellen kaarten meegenomen van de winkel. Eigenlijk had niet iedereen meer zin, maar we zijn toch gaan pokeren. Ik had het nog nooit gedaan, maar wist wel een beetje hoe het ging. Yanti en Denise kenden het ook niet, dus ik was niet de enige. We hadden echt de grootste lol, want we speelden voor duizendjes (voor wie het spel kent, big blind was 2000 en smal blind was 1000). 1000 was ook de minimale raise, wat dus 7 cent in euro’s is. Echt grappig, dan win je een hele stapel briefgeld en is het misschien maar 1 euro ofsow. Het schijnt echter wel echt heel illegaal te zijn hier om te spelen voor geld. Doe dit ook maar niet in het openbaar, want dan ben je de Sjaak. Maar lol was er, de foto’s liegen er niet om. We hadden ook allemaal een pokerlook, zonebrillen, petten, mutsen, alles kwam uit de kast. Ik had een zwart mutsje door Denise over mijn hoof laten trekken. Zag erg uit, maar we zagen er allemaal erg uit, dus boeiuh!!! In het begin was ik best wel goed aan het winnen, maar uiteindelijk heb ik 10.000 roepia verlies geleden, 70 cent dus, hihi. Op een gegeven moment moesten we wel ophouden, want de buren van Yanti kwamen een aantal keren klagen. Niet dat we heel luidruchtig waren, we fluisterden en lachten heel zacht, maar de muren zijn hier erg dun, dus op een gegeven moment zijn we gekapt. Iedereen was ook wel moe, dus tijd om te gaan. Joerie en ik reden terug, maar hadden ons weer es een beetje verreden, dus deden er iets langer over. Toen we de weg weer hadden gevonden, reden we door onze straat, maar die is ’s nachts ook helemaal vol met honden. Neukend en weet ik veel wat. daarna reden we weer achterom en was er weer die verschrikkelijke hond van maandag. Hij stond dus ook weer op en kwam blaffend even achter ons aan, gelukkig niet tot aan de poort. Dit keer schreeuwde ik niet, maar was het Joerie die het deed, al zal hij het ontkennen :P. achteraf weer heel grappig, maar op dat moment schrik je je te pleuris. Om 2.30 uur lag ik in bed, poeh!

Woensdagochtend moesten we al vroeg op, omdat we dan altijd al om 10.00 uur moeten beginnen. Ik was dus ook nog vrij moe toen ik opstond. Bij de Yayasan aangekomen, stonden Ari, Putu en Leo (de downboys) al op ons te wachten. Kawi (zoon van Ketut de manager) en Koman (ja ik begin al namen te leren onthouden) deden ook mee. We besloten om een vis te tekenen met ze en de onderdelen weer te benoemen in Indonesisch en Engels. Dit ging weer prima. Joerie had de videocamera meegenomen, en toen ze klaar waren met tekenen mochten ze op de film. Dit vonden ze werkelijk geweldig. Lachen man, ze gingen zelfs dansen. Erg leuk! Ze kregen er geen genoeg van.
Daarna nog even naar buiten, kwam net de ijscoman langs. Daar wilden ze wel eentje van, dus hen getrakteerd op een ijsje.
Bij de tempel hebben we ook nog veel foto’s gemaakt, of moet ik zeggen Koman. Die vond het geweldig om te maken en de andere kinderen om erop te staan. Win-winsituatie zou ik zeggen. Eigenlijk win-win-win moet ik zeggen, want wij hebben ook weer veel aan de foto’s. Ik merkte wel dat vooral Leo van de downboys erg obscene bewegingen maakt. Hij is volgen mij erg met seks bezig (in zijn gedachten) op het moment. Toen het te opvallend werd, dat ik het echt in de gaten kreeg, zei ik er wel wat van. Wat ze onderling naar elkaar gebaren moeten ze zelf weten, maar er waren ook nog kleinere bij en ik hoef het zelf ook allemaal niet zo mee te krijgen.
Terug bij de Yayasan kregen we daar weer lunch, heerlijke nasi goreng! Daarna zijn we nog even naar Wade’s Ganung gegaan, het cafeetje van de schoonzus van Ketut, om even te relaxen en wat te drinken. Joerie had zelfs nog honger en nam een Noodle soup, die overigens heel lekker was. (ondanks dat het lijkt alsof ik super veel eet hier, ben ik volgens mij wel wat afgevallen. Het is maar dat je het weet mam :P). toen we terug bij de Yayasan kwamen, moesten we nog steeds een klein uurtje wachten op de volgende les, maar er waren genoeg kinderen om mee te praten en natuurlijk was daar Frankie, de pup van de Yayasan, onze verrekkeling. Heerlijk druk beestje, maar wel lachen.
Daarna weer drama met groep C. Ik merk wel een zekere vooruitgang in het stuk, maar de kinderen lijken toch soms niet helemaal gemotiveerd om echt te acteren. Daarom bedacht Joerie dat het misschien een goede motivatie zou zijn als hij het stuk de 2e keer oefenen zou filmen. Dat hielp ook echt moet ik zeggen. En ze vonden het natuurlijk super om het terug te zien. Putu vroeg tussen het oefenen door of ik haar ergens bij wilde helpen. Ze wilden graag naar een bekende van haar een e-mail in het Nederlands sturen, en vroeg mij om haar Engelse mail te vertalen. Ik vond het erg leuk dat ze mij daarvoor vroeg, dus natuurlijk heb ik haar geholpen.
Na het 3 keer te hebben geoefend, besloten we om weer naar de rivier te gaan. Hier zag ik een beetje tegenop, aangezien de reis van de vorige keer, maar Yoya zei meteen dat ze me wel bij de hand zou pakken, erg lief. Eenmaal richting de rivier kwamen we langs het rijstveld waar groep A, de kleinsten van een jaar of 6, met Eddy (Australisch meisje waar we het goed mee kunnen vinden) in het veld aan het rollebollen was in het stro. Dat was natuurlijk geweldig en iedereen sprong er ook in, op mij na. Ik heb het allemaal gefilmd, daar kan ik meer van genieten. Iedereen was daarna echt vies en zat onder de stro, maar had wel lol gehad. Toen was er echter geen tijd meer over om naar de rivier te gaan, wat vond ik dat jammer (NOT). Terug bij de Yayasan vond ik dat Ketut deze keer wat aardiger was. Ik denk dat hij ook iemand is die eerst de kat uit de boom kijkt. Nu hij ons begint te leren kennen, is hij wat meer open.
Toen we terug bij Teba House kwamen, legde ik me even op bed en ben ook heel snel heel even in slaap gevallen. Daarna lekker gedoucht en nog wat op bed gelezen en toen was het alweer 18.00 uur en kwamen Yanti en Denise, dat hadden we afgesproken. Joerie en Yanti zouden weer gaan sporten. Denise en ik hebben heerlijk film gekeken buiten op de laptop, Honey, een leuke dansfilm. Onder het genot van de Pisang die zij had meegebracht. Ik eet nooit banaan, als het niet gewoon simpel uit de schil is, maar deze was erg lekker. Een soort gebakken banaan met deeg eromheen, maar het smaakte eigenlijk meer naar oliebollen. Heerlijk! Na het sporten had Joerie met Michelle afgesproken om te gaan eten, omdat ze samen iets wilden gaan verzinnen voor hun les samen. Ook Denise, Yanti en ik zouden samen gaan eten. Yanti was echter eerst nog douchen en Denise en ik hadden geen bike, dus wij te voet naar de main road. Nooit meer! Die fucking straathonden die we dus de avond van tevoren ook zagen, waren te voet nog enger. Op een gegeven moment heeft Denise zelfs wat Pisang op de grond gegooid. Ik piste bijna in mijn broek van angst, maar we zijn er zonder beten vanaf gekomen. We hadden heerlijk gegeten en ik zat echt tot het randje gevuld, maar Yanti wilde nog ergens anders een toetje eten, dus op naar dat ding. Zij bracht eerst Denise en kwam daarna mij halen met de bike. Haar bike was namelijk al een paar keer kapot geweest, dus we konden niet met zijn 3-en erop. Dat tentje waar we het toetje gingen eten was erg leuk! Een gezellige tuin waar je kon loungen. Ook vrij afgelegen tafeltjes, dus erg leuk. Maar een blonde, een donkerharige en een Moluks meisje, trekken vrij veel aandacht blijkbaar, want ze serveerders stonden plotseling allemaal wel heel dicht bij onze tafel. Denise had een pakje kaarten meegebracht, dus besloten we om onze pokerskills te gaan oefenen. Yanti won alle toothpicks en suiker :P. Daarna hebben we ook nog even gepest. Ik heb daar ook alleen nog een milkshake gedronken, want het eten had me gevuld tot het randje. Daarna kwamen we allemaal nog bij Café samen, een lokaal tentje met live muziek. Daar waren toen wij aankwamen, Joerie, Michelle, Mowgli, Bobo en Kadek (locals die we ook al kenden) en Jake (de Aussie). Daar hebben we nog met zijn allen wat gedronken en ook weer gepest. Erg leuk! Om 00.45 uur waren we terug en was ik blij om te gaan slapen. Geen hond echter op de terugweg ;).

Vandaag kon ik iets langer in bed blijven liggen, maar toen ik opstond om 10.30 uur was ik toch nog steeds moe. Eigenlijk hadden Joerie en ik afgesproken om met Yanti naar Gianyar te gaan om daar o.a. een sprotbroek voor Joerie te gaan kopen, maar zij had gesmst dat ze zich niet zo lekker voelde, dus we gingen niet. Joerie kon toen nog iets langer met zijn ouders chatten, die extra midden in de nacht waren opgestaan (lief hè?!). toen hij klaar was, dacht ik eraan dat Tom waarschijnlijk ook al op zou zijn (5.00 uur NL-tijd), dus dat ik misschien nog even met hem kon chatten. Hij wilde dit ook. Toen we echter net lekker aan het praten waren, viel de internet weer es weg, dus dat schoot niet op. Tom moest nog wat dingen doen voor hij ging werken, dus hij kon natuurlijk ook niet op mijn verbinding wachten. Daar baalde ik echt heel erg van, want ik mis Tom natuurlijk wel erg. Toen heb ik wel even dipje gehad, maar gelukkig werden wel de rode mieren uitgeroeid, een pluspunt.
Daarna hebben we onderweg naar de Yayasan bij het lekkere bakkertje gegeten, ik had Raisin Bread, broodje met krenten en een lekkere brownie, die me een beetje uit mijn dipje haalde :P.
Onze 3e filmles was ook weer erg leuk. Zo veel verschillende creatieve kinderen, de een wat meer als de ander. In deze les hebben we de kinderen de tijd gegeven om hun personages helemaal uit te werken, zowel uiterlijk als innerlijk, powers/ qualities. Achtergrondverhaal etc. Erg veel verschillende personages, waarvan we uiteindelijk één film moeten maken. Ik blijf benieuwd!
Na de les hebben we nog wat rondgereden, en zijn we nog even naar de Ubud Market gegaan. Daar heb ik 2 dezelfde (1 korte, 1 lange) typisch Indonesische handgemaakte broeken gekocht voor 7 euro. Ik weet bij god niet precies hoe ik ze moet dichtmaken, maar ze zijn leuk en zitten heerlijk. Het is echt een raar systeem, mja.
Toen we terug kwamen bij Teba Houe maakten we een praatje met Agus. Zijn vader, Ketut, had aparte kleding aan en vertelde dat er vanavond een Kecak dans zou zijn, typisch Indonesische dans die je gezien moet hebben als je hier bent. Deze wilde ik sowieso een keer zien, dus we besloten om hierheen te gaan. Het was erg indrukwekkend, want ze maken dus alleen muziek met hun stem. Ik heb wat dingen met de spraakrecorder van de camera opgenomen, dus ik ben benieuwd of het te horen is. Het is op papier eigenlijk bijna niet uit te leggen. Het is gewoon een groep mannen die allemaal eigenlijk verschillende klanken maken. Het geheel klinkt prachtig. Er werd ook een verhaal uitgedrukt in dans. Op het laatst werd er ook een vuurhoop gemaakt, waarbij een man, verkleed als paard, er doorheen liep en het vuur wegschopte. Ik werd gelukkig niet geraakt, want we zaten vooraan, hihi. Ongelooflijk dat iemand met zijn blote voeten door vuur loopt, maar het schijnt dat deze mensen in een soort trance gaan om dit op te voeren. We zagen gewoon dat het vuur werd aangestoken, maar nog waren er na de voorstelling nog mensen uit het publiek die met hun eigen voeten het vuur wilden voelen, alsof het niet echt kon zijn.
Daarna zijn we weer een te nice restaurant gaan zoeken en hebben daar heerlijke beef teriyaki gegeten. Na nam ik een chocolat cake die ik nauwelijks op kreeg. Daarna heeft Joerie mij terug naar Teba House gebracht, terwijl hij nog met de meiden wat ging drinken. Ik was echter te moe en wilde natuurlijk ook nog dit verslagje typen, dus ik ging niet mee. Nu ga ik lekker nog even wat lezen en dan lekker slapen. Ben kapot!

Hoop dat ik jullie zo weer genoeg op de hoogte heb gebracht!

Dikke zoen, Kristi